روز بيست وچهارم فروردين سال۱۳۵۸، در روزهای آغازين اولين بهار پس از پيروزی انقلاب ضدسلطنتی، آيةالله طالقانی، دراعتراض به رفتارهای ارتجاعی و خودکامگی هايی که عوامل خمينی تحت نام اسلام انجام می دادند، به حالت اعتراض از تهران هجرت نمود. سازمان مجاهدين خلق ايران با صدور اطلاعيه يی در 26فروردين اعلام کرد:
«اکنون ديگر هيچ شک و شبهه يی در مورد اصالت و حقانيت اعلام خطر ”مجاهدين خلق ايران“ درباره تعرضات خودسرانه نفاق انگيز و ارتجاعی نمی تواند وجود داشته باشد، بار ديگر توجه عموم مردم قهرمان ايران را به اهميت اعتراض انقلابی ”حضرت آيةالله طالقانی“ برمی انگيزيم».
به دنبال اطلاعيه افشاگرانه سازمان مجاهدين خلق ايران، تظاهرات عظيمی توسط جوانان و دانشجويان در برابر جنبش ملی مجاهدين صورت گرفت.
پيشدستی مجاهدين در افشای حرکات باندهای سياه حکومت آخوندی عليه نيروهای انقلابی و مترقی، خمينی را مجبور به يک عقب نشينی مفتضحانه کرد و از جمله به خواسته پدرطالقانی در مورد تشکيل شوراهای مردمی درظاهر گردن گذارد.
پدرطالقانی گفته بود تعطيل دفاتر و عزيمت ايشان از تهران، اقدامی عليه نقض آشکار حقوق و آزاديهای اساسی تمامی فرزندانشان در سراسر اين آب و خاک محسوب می شود.
