هافینگتون پست-۲۵ ژوئیه ۲۰۱۱ اشرف شاخصی برای سنجش جهت‌گیری عراق بعد از خروج آمریکا
درحالی‌که نیروهای آمریکا آماده ترک عراق می‌شوند، رژیم ایران در حال آماده شدن است تا سایه تاریک خود را بر عراق بگستراند. ردپای این رژیم هیچ‌کجا بیشتر از کمپ اشرف واضح نیست. جایی که ۳۴۰۰ مخالف سیاسی ایران در عراق در آن‌جا سکونت دارند. این‌که چگونه این مورد حل‌وفصل گردد شاخصی برای سنجش جهت‌گیری عراق بعد از خروج آمریکاست.
اما متأسفانه سفارت آمریکا در عراق از به‌رسمیت شناختن شدت تهدید رژیم ایران خودداری می‌کند.
سفیر آمریکا لارنس باتلر اظهارات به‌شدت دردسر سازی را ابراز داشت مبنی بر این‌که ساکنان کمپ اشرف باید متفرق شوند و به یک نقطه دیگر در عراق منتقل گردند.
مشاهده جا پای ایران در تصمیمات عراق آزار‌دهنده است. اما شنیدن بازتاب دستورات خامنه‌ای در مورد سرنوشت مخالفان ایرانی از راهروهای سفارت آمریکا در مخیله نمی‌گنجد.
رژیم ایران ساکنان اشرف را به‌عنوان دشمن اصلی خود می‌داند و خواهان از بین بردن آنهاست. برای انجام این کار، نوری مالکی نخست‌وزیر عراق که شریک جرم است، در ژوئیه ۲۰۰۹ و آوریل امسال دستور دو قتل‌عام خونین را در این کمپ داد، که دهها نفر کشته و صدها نفر زخمی شدند.
هفته گذشته، کمیته امور خارجه مجلس نمایندگان آمریکا به اتفاق آراء یک متمّم را به قانون بودجه روابط خارجی افزود که «اتخاد تمام اقدامات ضروری و مناسب برای جلوگیری از جابه‌جایی اجباری ساکنان کمپ اشرف در داخل عراق و هم‌چنین تسهیل تقویت حضور هیأت همیاری سامان ملل در عراق در کمپ اشرف» را به سیاست آمریکا تبدیل می‌کند.
به‌جای همسو شدن با درخواستهای رژیم ایران، همان‌طوریکه کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان تصریح کرده، سفیر باتلر باید خواهان ”تقویت“ حضور یک تیم نظارت یونامی در اشرف جهت حفاظت از این ساکنان آن باشد.
ساکنان اشرف بیش از ربع قرن است که این جا را خانه خود می‌دانند. اما آنها مورد حمله و قتل‌عام و بدرفتاری قرار گرفته‌اند. تصور کنید در صورتی‌که آنها به اجبار به مکان دیگری در عراق به دور از چشمان ناظر جامعه بین‌المللی است منتقل شوند، چه اتفاقی خواهد افتاد.
تعجبی ندارد که رژیم ایران، نه تنها به‌طور علنی از ایده جابه‌جایی در داخل عراق حمایت می‌کند، بلکه به‌طور فعال برای آن در بغداد لابی می‌کند.
این اظهارات به‌طور غیررسمی، توسط نیروهای ملی‌گرای عراقی و مقامات سطح بالایی که در بند دیکته‌های تهران نیستند رد شده است. اسامه نجیفی سخنگوی پارلمان عراق در روز ۱۳ ژوئیه در پارلمان اروپا گفت: ”طرح جابه‌جایی (ساکنین اشرف) در داخل عراق، توسط تمامی احزاب رد شده است و آن را غیرقابل پذیرش می‌دانیم“.
او از پیشنهاد پارلمان اروپا برای جابه‌جایی این ساکنان به کشورهای سوم گرفته حمایت کرد، به شرطی که ابتدا وضعیت در این کمپ به‌حالت نرمال در آید. این تنها طرحی است که درحالی‌که حقوق‌بشر ساکنان اشرف را تضمین می‌کند، حق حاکمیت عراق را هم محترم می‌شمارد.
در ۱۹ ژوئیه بان کی‌مون دبیرکل سازمان ملل در گزارش سالانه خود به شورای امنیت سازمان ملل در مورد عراق خواهان احترام به حقوق‌بشر ساکنان اشرف شد و خواهان یک راه‌حل با اتفاق آراء برای این شرایط گردید.
پارلمان اروپا، سازمان ملل، کنگره آمریکا، مقامات برجسته و مستقل عراقی و ساکنان اشرف همگی جابه‌جایی اجباری را رد کرده‌اند. تنها استثناها تهران، یک بغداد شریک جرم و آقای باتلر است.
تعجبی ندارد که ژنرال شلتون، رئیس ستاد نیروهای مسلح آمریکا این ایده را که توسط سفیر باتلر در حمایت از جابه‌جای در عراق جار زده شد را ”ترسناک“ خواند.
او در کنفرانس ۱۷ ژوئیه در واشنگتن اضافه کرد: ”این ایده دستورالعملی برای فاجعه است... این یک دستورالعمل برای پاکسازی قومی است، در خارج از دسترسی که اکنون جامعه جهانی به اشرف دارد، قرار می‌گیرد“.
آمریکا، که در سال ۲۰۰۴ طبق کنوانسیون چهارم ژنو ساکنان اشرف را به‌عنوان ”اشخاص حفاظت‌شده“ به‌رسمیت شناخت، اخلاقاً و قانوناً ملتزم به حفاظت از این ساکنان است.
اما، در ابعاد بزرگتر، آمریکا باید تشخیص بدهد که واگذاری اشرف معادل دادن دست بالا، به رژیم ایران در عراق است.
این باید برای سفیر باتلر نیز هشدار‌دهنده باشد، مگر این‌که او دستور کاری را دنبال می‌کند که شامل منافع دیکتاتورهای تهران باشد.