ایل جورناله در کنار مصاحبه خود با رئیسجمهور برگزیده مقاومت در مقالهیی با عنوان «مبارزه بارژیم تهران»، «دشمنان قسم خورده ملایان در جنگ بقا» به قلم پائولو گوتزانتی درج کرده که فشرده آن بدین قرار است:
وقتی برای ملاقات با خانم مریم رجوی رئیسجمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران به پاریس رفتم. افتخار دیدار با یک رهبر واقعی را پیدا کردم که چند تن از اعضای خانواده خودش توسط دیکتاتوریهای حاکم بر ایران به زندان افتاده یا به قتل رسیدهاند.
با وجود سرکوبها، مجاهدین خلق بزرگترین نیروی سیاسی در مقابل رژیم ایران هستند که در یک کارزار سخت توانستند نام خود را از لیست کشورهای اتحادیه اروپا حذف کنند، دولتهای اروپایی برای حفظ منافع اقتصادی و نفتی با رژیم ایران تن به پذیرش این نامگذاری داده بودند.
امروز مقاومت ایران با فرماندهی خیره کننده زنان و با مناسبات دموکراتیک درونی، درگیر مسأله خونبار کمپ اشرف میباشند.
اشرف محل استقرار۳۴۰۰ از مقاومان مجاهد است که غیرمسلح هستند. آنها از چند دهه قبل در این محل مستقر و درگیر نبرد با رژیم ایران بودند.
بعد از جنگ آمریکا در عراق، آنها اسلحه خود را تحویل دادند و آمریکاییها در قبال ساکنان اشرف تعهداتی به عهده گرفتند که به حفاظت آنها میباشد این تعهدات برعهده آمریکاست.
در ۸ اوریل گذشته کمپ اشرف توسط قوای نظامی دولتی عراق هدف حمله قرار گرفت و نیروهای عراقی بهوسیله زرهی و وسایل نقلیه سنگین و در مواردی با بازکردن آتش مستقیم ۳۶تن از افراد بیدفاع از جمله زنان را به قتل رساندند.
این یک حرکت تهاجمی و بیرحمانه بود که با مقاومت منفی ساکنان اشرف بیاثر ماند. چرا که اشرف با مقاومت خود موفق شد اخطار و هشدار فراگیر بینالمللی را برانگیزد و نور چراغ را در این شرایط بغرنج و تاریک در این نقطه از جهان روشن سازد..
برای اینکه این چراغ بتواند نور خود را گسترش دهد و ابعاد واقعه را بیشتر روشن سازد، در رم و در ساختمان پارلمان، کنفرانسی با شرکت بسیاری از نمایندگان مجلس از تمام احزاب، اعم از چپ و راست برگزار گردید که طی ان خانم مریم رجوی ابعاد جنایت را بهطور مشروح به اطلاع عموم رساند.
رژیم ایران طرح و برنامهیی علیه اشرف دارد و عواملش در عراق فرامین اربابان خود را اجرا میکنند. در این کنفرانس خانم ایرن خان از عفو بینالملل نسبت به پیامدهای نقض حقوق ساکنان اشرف هشدار داد. نمایندگان ایتالیایی در تلاشند تا در دفاع بینالمللی از حقوق میهنپرستان ایرانی نقش فعالی برعهد بگیرند، زیرا هرکاری غیر از این، یک دیپلوماسی اشتباه و غیرقابل بخشش است.
وقتی برای ملاقات با خانم مریم رجوی رئیسجمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران به پاریس رفتم. افتخار دیدار با یک رهبر واقعی را پیدا کردم که چند تن از اعضای خانواده خودش توسط دیکتاتوریهای حاکم بر ایران به زندان افتاده یا به قتل رسیدهاند.
با وجود سرکوبها، مجاهدین خلق بزرگترین نیروی سیاسی در مقابل رژیم ایران هستند که در یک کارزار سخت توانستند نام خود را از لیست کشورهای اتحادیه اروپا حذف کنند، دولتهای اروپایی برای حفظ منافع اقتصادی و نفتی با رژیم ایران تن به پذیرش این نامگذاری داده بودند.
امروز مقاومت ایران با فرماندهی خیره کننده زنان و با مناسبات دموکراتیک درونی، درگیر مسأله خونبار کمپ اشرف میباشند.
اشرف محل استقرار۳۴۰۰ از مقاومان مجاهد است که غیرمسلح هستند. آنها از چند دهه قبل در این محل مستقر و درگیر نبرد با رژیم ایران بودند.
بعد از جنگ آمریکا در عراق، آنها اسلحه خود را تحویل دادند و آمریکاییها در قبال ساکنان اشرف تعهداتی به عهده گرفتند که به حفاظت آنها میباشد این تعهدات برعهده آمریکاست.
در ۸ اوریل گذشته کمپ اشرف توسط قوای نظامی دولتی عراق هدف حمله قرار گرفت و نیروهای عراقی بهوسیله زرهی و وسایل نقلیه سنگین و در مواردی با بازکردن آتش مستقیم ۳۶تن از افراد بیدفاع از جمله زنان را به قتل رساندند.
این یک حرکت تهاجمی و بیرحمانه بود که با مقاومت منفی ساکنان اشرف بیاثر ماند. چرا که اشرف با مقاومت خود موفق شد اخطار و هشدار فراگیر بینالمللی را برانگیزد و نور چراغ را در این شرایط بغرنج و تاریک در این نقطه از جهان روشن سازد..
برای اینکه این چراغ بتواند نور خود را گسترش دهد و ابعاد واقعه را بیشتر روشن سازد، در رم و در ساختمان پارلمان، کنفرانسی با شرکت بسیاری از نمایندگان مجلس از تمام احزاب، اعم از چپ و راست برگزار گردید که طی ان خانم مریم رجوی ابعاد جنایت را بهطور مشروح به اطلاع عموم رساند.
رژیم ایران طرح و برنامهیی علیه اشرف دارد و عواملش در عراق فرامین اربابان خود را اجرا میکنند. در این کنفرانس خانم ایرن خان از عفو بینالملل نسبت به پیامدهای نقض حقوق ساکنان اشرف هشدار داد. نمایندگان ایتالیایی در تلاشند تا در دفاع بینالمللی از حقوق میهنپرستان ایرانی نقش فعالی برعهد بگیرند، زیرا هرکاری غیر از این، یک دیپلوماسی اشتباه و غیرقابل بخشش است.
