لرد وادينگتون وزير کشور پيشين انگلستان:
خارج کردن مجاهدين از ليست آمريکا، ضرورت پايبندی به اصول است
هشدارهای الی ويزل درباره درس آموختن از تاريخ و
حفاظت از مجاهدان اشرف
لرد ديويد وادينگتون، رهبر پيشين مجلس اعيان انگلستان، طی مقاله يی که در واشينگتن تايمز منتشر شد نوشت:
وقتی الی ويزل سخنرانی می کند کلمات خود را به دقت برمی گزيند.
در سال ۱۹۸۶ زمانی که به اين بازمانده اردوگاههای مرگ هيتلر جايزه صلح نوبل داده شد، از وی به عنوان ”پيام آور انسانيت“ ياد شد و کسی که پيامش هميشه تبلور صلح و کرامت انسانی بوده است.
به همين دليل وقتی که او اخيراً در موزه يادبود هولوکاست در آمريکا با حضور اوباما رئيس جمهور آمريکا سخنرانی کرد کلماتش دقيقاً به جا بود.
آقای ويزل گفت: آيا ما چيزی از تاريخ آموخته ايم؟ اگر اين چنين است، چطور است که بشار اسد هنوز در قدرت است؟ چطور است که انکار کننده شماره يک هولوکاست، احمدی نژاد، و رژيمش هم چنان بر سرقدرت هستند؟
آيا ما از تاريخ درسی نياموخته ايم؟ ما بايد بدانيم که اين شيطان است که در قدرت است و در به زير کشيدن آن از قدرت ”تقريباً بسيار دير شده است“.
الی ويزل گفت، ”اقدامات پيشگيرانه مهم است. ما بايد از آن اقدامات برای ممانعت از فاجعه ای ديگر استفاده کنيم.
تا آن جا هم که به اشرف و ليبرتی برمی گردد، کاری که بايد انجام شود روشن است: مجاهدين خلق ايران را از ليست وزارت خارجه آمريکا خارج کنيد. اما اين کار نيازمند پايبندی به اصول و شجاعت سياسی است.
سخنان آقای ويزل، خاطره سخنرانی وی درست يک سال پيش در کنفرانسی در پاريس در تاريخ 27آوريل ۲۰۱۱ را زنده می کند. الی ويزل آن سخنرانی را برای محکوم کردن حمله دولت عراق به کمپ اشرف، محل استقرار حدود ۳۴۰۰تن از ايرانيان ناراضی ايراد کرد.
آقای ويزل قول داد هرگاه يک انسان مورد ظلم واقع شود، ”سکوت نخواهم کرد“
يک سال بعد، جهان کاملاً درباره اشرف آگاه شده است، اما آمريکا از عراق خارج شده و دولت نوری مالکی به رژيم ايران نزديک و نزديکتر شده است و به هرکاری که اربابش ديکته کند، دست می زند.
در صدرخواسته های رژيم ايران از مالکی، به ستوه آوردن و از ميان برداشتن مجاهدين خلق ايران است که از ربع قرن پيش در اشرف مستقر بوده اند. مالکی در اجرای فرامين رژيم تهران، نام گذاری مجاهدين در ليست آمريکا را بهانه می کند. و وزارت خارجه به رغم حکم دادگاه فدرال آمريکا، مبنی بر بازنگری موقعيت مجاهدين، تقريباً دو سال است که در حال کش دادن موضوع است. نمايندگان کنگره و دهها تن از ديپلوماتها، مقامات نظامی و مقامات و دولتمردان از هر دو حزب اصلی آمريکا حمايت خود را از حذف نام مجاهدين از ليست اعلام کرده اند.
در واقع، مجاهدين خلق هرگز نمی بايستی از همان ابتدا، در اين ليست گذاشته می شدند. مقامات در دولت بيل کلينتون کاملاً اذعان کردند که اين نامگذاری، امتيازی به ملاهای تهران به عنوان تلاشی برای باز کردن باب گفتگو با اين رژيم بوده است. تلاشی که به شکست انجاميد و اين گفتگوها پوچ بوده و خواهد بود.
همان طور که آقای ويزل پارسال و مجدداً در ماه گذشته گفت، جهان نمی تواند در سکوت بماند. وزارت خارجه آمريکا نمی تواند در اين سکوت شرکت کند. زمان برقراری عدالت برای مجاهدن خلق ايران، مدت زيادی است که به سر آمده است.
لرد ديويد وادينگتون، رهبر پيشين مجلس اعيان انگلستان، طی مقاله يی که در واشينگتن تايمز منتشر شد نوشت:
وقتی الی ويزل سخنرانی می کند کلمات خود را به دقت برمی گزيند.
در سال ۱۹۸۶ زمانی که به اين بازمانده اردوگاههای مرگ هيتلر جايزه صلح نوبل داده شد، از وی به عنوان ”پيام آور انسانيت“ ياد شد و کسی که پيامش هميشه تبلور صلح و کرامت انسانی بوده است.
به همين دليل وقتی که او اخيراً در موزه يادبود هولوکاست در آمريکا با حضور اوباما رئيس جمهور آمريکا سخنرانی کرد کلماتش دقيقاً به جا بود.
آقای ويزل گفت: آيا ما چيزی از تاريخ آموخته ايم؟ اگر اين چنين است، چطور است که بشار اسد هنوز در قدرت است؟ چطور است که انکار کننده شماره يک هولوکاست، احمدی نژاد، و رژيمش هم چنان بر سرقدرت هستند؟
آيا ما از تاريخ درسی نياموخته ايم؟ ما بايد بدانيم که اين شيطان است که در قدرت است و در به زير کشيدن آن از قدرت ”تقريباً بسيار دير شده است“.
الی ويزل گفت، ”اقدامات پيشگيرانه مهم است. ما بايد از آن اقدامات برای ممانعت از فاجعه ای ديگر استفاده کنيم.
تا آن جا هم که به اشرف و ليبرتی برمی گردد، کاری که بايد انجام شود روشن است: مجاهدين خلق ايران را از ليست وزارت خارجه آمريکا خارج کنيد. اما اين کار نيازمند پايبندی به اصول و شجاعت سياسی است.
سخنان آقای ويزل، خاطره سخنرانی وی درست يک سال پيش در کنفرانسی در پاريس در تاريخ 27آوريل ۲۰۱۱ را زنده می کند. الی ويزل آن سخنرانی را برای محکوم کردن حمله دولت عراق به کمپ اشرف، محل استقرار حدود ۳۴۰۰تن از ايرانيان ناراضی ايراد کرد.
آقای ويزل قول داد هرگاه يک انسان مورد ظلم واقع شود، ”سکوت نخواهم کرد“
يک سال بعد، جهان کاملاً درباره اشرف آگاه شده است، اما آمريکا از عراق خارج شده و دولت نوری مالکی به رژيم ايران نزديک و نزديکتر شده است و به هرکاری که اربابش ديکته کند، دست می زند.
در صدرخواسته های رژيم ايران از مالکی، به ستوه آوردن و از ميان برداشتن مجاهدين خلق ايران است که از ربع قرن پيش در اشرف مستقر بوده اند. مالکی در اجرای فرامين رژيم تهران، نام گذاری مجاهدين در ليست آمريکا را بهانه می کند. و وزارت خارجه به رغم حکم دادگاه فدرال آمريکا، مبنی بر بازنگری موقعيت مجاهدين، تقريباً دو سال است که در حال کش دادن موضوع است. نمايندگان کنگره و دهها تن از ديپلوماتها، مقامات نظامی و مقامات و دولتمردان از هر دو حزب اصلی آمريکا حمايت خود را از حذف نام مجاهدين از ليست اعلام کرده اند.
در واقع، مجاهدين خلق هرگز نمی بايستی از همان ابتدا، در اين ليست گذاشته می شدند. مقامات در دولت بيل کلينتون کاملاً اذعان کردند که اين نامگذاری، امتيازی به ملاهای تهران به عنوان تلاشی برای باز کردن باب گفتگو با اين رژيم بوده است. تلاشی که به شکست انجاميد و اين گفتگوها پوچ بوده و خواهد بود.
همان طور که آقای ويزل پارسال و مجدداً در ماه گذشته گفت، جهان نمی تواند در سکوت بماند. وزارت خارجه آمريکا نمی تواند در اين سکوت شرکت کند. زمان برقراری عدالت برای مجاهدن خلق ايران، مدت زيادی است که به سر آمده است.